ลมหายใจของความพ่ายแพ้
ผมเป็นคนชอบดูหนัง เคยได้ดูหนังเก่าๆเรื่องหนึ่ง เป็นหนังเกี่ยวกับอเมริกันฟุตบอลครับ ถึงผมรู้สึกว่าเป็นหนังที่เลือกนักแสดงได้แบบไม่ถูกที่ถูกทางมากเรื่องหนึ่ง เพราะดันเอา คีอานู รีฟ มาเล่นเป็นควอเตอร์แบ็ค แต่ก็เป็นหนังกีฬาแบบ..ผู้ช๊าย..ผู้ชาย ที่ให้ให้มุมคิดที่คมกริบหลายมุม เช่นเมื่อ ยีน แฮ็กแมน ที่แสดงเป็นผู้จัดการทีมออกมาถามเพื่อให้สติอดีตควอเตอร์แบ็คตัวจริง ที่กลับมาเล่นให้ทีมเก่า แต่หนนี้เล่นๆเลิกๆในแบบไร้วิญญาณว่า.... “คุณรู้ไหมว่าสิ่งที่นักกีฬาทุกคนต้องการ และอยากได้เหมือนๆกัน คืออะไร..”
คำตอบคือ “ second chance ”
... พ่ายแพ้หรือชัยชนะบางครั้งต่างกันแค่ “ลมหายใจ” แต่เราเองทำไปให้ “ห่างไกลเหลือเกิน” ... ในโลก branding สมัยใหม่ เมื่อกำไรขาดทุน + ภาพลักษณ์ = กติกา ความเชื่อมั่น + คุณภาพ = ตัวชี้วัด ต่างออกไปสำหรับ 'นักกีฬา' ที่ คะแนน หรือสถิติที่สูงกว่า เป็นตัวตัดสิน สำหรับผู้แพ้หลายคน ความพ่ายแพ้ ควรเป็นโอกาสอีกครั้งของ ความพยายาม
...
เศรษฐีไอเอ็มเอฟคนหนึ่ง ต้องมานั่งเศร้า เมื่อทราบว่าการลดค่าเงินทำให้ตัวเองเป็นหนี้เพิ่มขึ้นหลายร้อยล้านจากค่าเงินที่ลดลง เริ่มทำงานแบบเบื่อๆอยากๆ กินไม่ได้นอนไม่หลับ บ่น ปรับทุกกับเพื่อนๆที่ทำธุรกิจ ว่ารู้สึกว่าตัวเอง “แพ้” หมดกำลังใจ เพื่อนแสนดีหัวเราะและบอกว่า เออจริง ตัวเองก็โดนเหมือนกัน ทั้งเป็นหนี้นับสิบๆล้าน งานก็ไม่ได้ทำเพราะโรงงานโดนยึด แต่ “ดีใจ” ได้เริ่มต้นใหม่ซักที ได้ฟังแบบนี้ลมหายใจจากความพ่ายแพ้ของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นกลิ่นของ “โอกาส” ชวนให้หวนหา “ชัยชนะ” ก็ในเมื่อของเราถึงหนี้จะเยอะ แต่ยังมีงานให้ทำ โรงงาน ห้างร้านยังไม่ถึงกับโดนยึด (แบงค์คงไม่อยากปล่อยให้ล้มง่ายๆ) เพื่อนคนอื่นเหมือนจะชนะ แต่มีกลิ่นความพ่ายแพ้มากกว่าเราตั้งเยอะ (และเค้าก็ยังอยากเริ่มต้นใหม่) ... สำหรับผู้ชนะบางคน ชนะแล้ว เป็นเรื่องของที่สุดของความพยายาม ซึ่ง ไม่จริงเสมอไป เพราะความสำเร็จที่แท้ทรู ไม่มีคำว่าคงกระพันครับ ใครๆก็รู้ว่า แบรนด์ไหน หรือใคร เป็นเจ้าชาเขียว ทำตลาดมานาน จนยอดขายกว่า 80%ของชาเขียวที่ขายในประเทศดันลดลงเป็น 70%.. 60% และไม่ถึง 50% ปล่อยให้ผู้ที่เคยแพ้หรือหน้าใหม่ในตลาดชาเขียวมองปัญหาใหม่ จากจุดอ่อนที่เคยสู้ไม่ได้ของทั้งตัวแบรนด์เอง จากแพ็กเกจจิ้ง หรือจากช่องทางจัดจำหน่าย เปลี่ยนเป็นการมองหาจุดแข็งที่รสชาติซึ่งใครๆก็ปรุงได้
ใครๆก็รู้ว่าตลาดของการท่องเที่ยวถูกกำหนดด้วยธรรมชาติ ธรรมชาติของกฏเกณฑ์ ของกติกา ที่เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เช่นกัน … เมือโลกถูกกำหนดด้วยกฏเกณฑ์กติกา ถึงจะชนะ ก็ต้องเข้าใจว่าการแข่งขันอาจยังไม่จบ แต่แพ้แล้ว ก็ต้องเคารพ รู้จักการยอมรับ ไม่ใช่ยอมรับในความพ่ายแพ้นะครับ
แต่ยอมรับกับความตื่นแต้นของ “โอกาส” ที่มาอีกครั้ง (second chance) เพื่อที่จะลุ้นให้กลับมาชนะ
เพราะไม่ว่า “ชนะหรือแพ้” มันก็ห่างกันแค่ “ลมหายใจ”
และไม่ว่าเจออะไร
ก็หวนให้ “คิดถึง” อีกสิ่งหนึ่งอยู่เสมอ
The Author is PADI IDC Staff Instructor
