การเดินทางเพิ่งเริ่มต้น Sweet Sixteen
' โส่ยอยากมาอัพเลเวลค่ะ ' ก่อนที่จะรับใครมาเรียนครู ผมจะพูดคุย ถามถึงเหตุผลของผู้เรียนก่อนเสมอ ' เห็นปรกติครูโส่ยมีสอนนักเรียนเยอะนิครับ จะมีเวลาซ้อมเหรอ ’ ..พอยิงคำถามนี้ไป ครูโส่ยดูมีคิดนิดนึง เริ่มดูไม่มั่นใจ
‘ ก็ตัดสินใจแล้ว.. มันก็ต้องได้ค่ะ’
…
ปรกติไม่ว่า dive agencies ไหนก็แล้วแต่ จะกำหนดความลึกขั้นต่ำของ Advanced Freediver หรือ level 2 ไว้ใกล้เคียงกัน (อยู่ที่ประมาณ 20เมตร) ซึ่งนั่นคือ requirements เบื้องต้นในฐานะ Certified Advanced Freediver ก่อนที่จะมาสมัครเรียนเป็นครูสอนฟรีไดฟ์ได้
...
ครูโส่ยสอน skin diving ซึ่งเป็นเทคนิคการดำน้ำพื้นฐานสำหรับการดำฟรีไดฟ์ที่ดีมาก แต่ถึงจะสอนมานาน ประสบการณ์เยอะ แต่พอไม่ค่อยมีเวลาไปซ้อม หรือไป Freedive บ่อยๆกับแก๊งส์เพื่อน แกบอกว่า หลังๆเลยลงไปได้ลึกที่สุดแค่ประมาณ 16เมตร
‘ พอจบ level 2 แล้วโส่ยสอนอย่างเดียว.. มันก็ไม่มีเวลาซ้อมเลยครู โส่ยจะไหวมั้ยเนี่ย ’
ตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง เพราะจะสอบครูผ่านขั้นแรกได้ ต้องลงไป 25-30เมตร
ยังขาดอีกเกือบครึ่งทาง!
...
ตัวเลข 16 (สิบหก) ถ้าเป็นอายุ สำหรับสังคมตะวันตก เค้าคือว่าเป็นวัยที่เด็กผู้หญิงกำลังจะเปลี่ยนแปลง กำลังจะก้าวไปสู่ความเป็นสาวเต็มตัว (Sweet Sixteen)
ในวันเกิดปีที่ 16 น้องๆวัยใสมีเฮ ได้รับอนุญาตให้ออกไปเที่ยวเอง ทำอะไรเองได้แระ
แต่ถ้าบ้านไหนมีลูกสาว เรียกว่ามีโฮ คงแอบหวงและห่วง สาวน้อยของพ่อแม่จะเป็นสาวเต็มตัวแล้วเหรอเนี่ย
ใครมีลูกสาวจะทราบความรู้สึกนี้ดี อยากให้ลูกอยู่กับเรานานๆ (เป็นเด็กน่ะ ดีแล้วลูก...)
...
พอเริ่มเรียนในหลักสูตรครูฟรีไดฟ์ (Instructor Development Program) ครูโส่ยถือว่าเป็น Instructor Candidate ที่มีความเป็นผู้นำสูงเวลามาช่วยผมสอน สอนในสระได้ดี สาธิตเทคนิคต่างๆได้ชัดเจน จดจำเรื่อง skill ได้แม่นยำ..
ทีนี้ก็เหลือเรื่อง Performance Requirement หรือ การทดสอบความอึดรูปแบบต่างๆ (Endurance Test) และ ความลึก (CWT Depth Test) ที่ทะเล ..
ดูทรงแล้ว ตอนแรกก็นึกว่าแกไม่น่าจะรอดได้ง่าย เพราะตัวก็เล็ก ฟินแทบจะยาวกว่าตัว (Balanceตัวยาก) ซ้อมก็ไม่ได้ซ้อม..
ลุ้นกันแทบแย่..
ปรากฏว่า..
แกลงไปพรวดเดียว 24.5 เมตร!
และลงแบบ ...นิ่ง..ช้า..ชิล..
' Why were you so concerned about her? She did great ' ครูผู้สอบอีกท่าน (Examiner) ที่ตามลงไปดูด้วยกัน ถึงกับแอบมาต่อว่าผมทีหลัง
…
ในชีวิตของสาวน้อยคนหนึ่งซึ่งกำลังโตขึ้น ต้องเริ่มขบคิดกับปัญหาและสารพัดสิ่งที่จะเข้ามาชีวิต..
สำหรับสาวน้อยคนนี้ โจทย์ที่ชีวิตมอบให้มีสารพัด.. ไหนจะต้องดูแลพ่อแม่ ไหนจะต้องไปสอน ไหนจะต้องดูแลนักเรียน ไหนจะต้องซ้อม ไหนจะต้องมาเรียนอัพเลเวล ไหนจะต้องสอบครู ..
...
มีเรื่องต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ระหว่างการบริหารลมหายใจในช่วงความลึก 16เมตรแรก เรื่องต่างๆที่ทำให้รู้สึก ดี แย่ ขัดแย้ง กังวล..
' แก่นสำคัญ ' ในหาคำตอบเพื่อให้ลงลึกได้กว่านั้น จึงไม่ใช่แค่หาวิธีการ (solutions) ระหว่างเรียนหรือฝึกฟรีไดฟ์ แต่คือ การกระซิบบอกตัวเองเงียบๆ ให้จิตใจตัดขาดออกจากโลกภายนอก ให้โฟกัสกับร่างกายพร้อมกับความจริงใน 'ลมหายใจ' ที่มีเหลืออยู่
...
การที่ครูโส่ยลงได้ลึก จึงเป็นเพราะสัมผัสร่างกายและจิตใจตัวเองได้ว่า ขณะนั้นเรากำลังทำอะไรอยู่กับความจริงที่รออยู่ตรงหน้า
เป้าหมายของการฝึกฟรีไดฟ์ จึงไม่ใช่ตัวเลขของ ' ความลึก ' แต่คือการทำให้ดีที่สุด ปล่อยสมองให้โล่ง ไม่ต้องคิดว่าจะ 'ทำได้' หรือ 'ทำไม่ได้'
‘ แล้วถ้าโส่ยทำไม่ได้ แล้วจะทำยังไงดีอ่ะครู ’ แกถามผม ตั้งแต่ก่อนเรื่มต้นทดสอบภาคทะเล
‘ ก็ช่างมัน ได้เท่าที่ได้ครับ
..ทะเลมันก็ยังอยู่ตรงนั้น ความลึกมันก็ยังลึกเท่านั้น ไม่ได้หนีเราไปไหนนิ ’
‘ ถ้าทำไม่ได้จริงๆ เด๋วว่างแล้ว วันหลังค่อยลงไปเยี่ยมมันใหม่ ’
...
คนที่ไม่เคยผ่านหลักสูตรการเรียนครูฟรีไดฟ์มา จะจินตนาการไม่ออกว่า การเรียนติดต่อกันตลอด 8-10วัน มันทรมานไม่ใช่เล่น นี่ยังไม่นับรวมวันเวลาที่ต้องซ้อมมาก่อนเรียนจริง วันเวลาที่ต้อง'ฝืน'ตัวเองเพื่อฝึก ซึ่งทั้งหมดรวมกันแล้ว ไม่ได้ผ่านกันง่ายๆเลย
หลายคนทำเป็นเดือนก็ยังผ่านไปไม่ได้
ลงลึกได้ หรือไม่ได้ อยู่ที่การคาดหวัง ถ้าเราหยุดความหวังไว้ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ต้องคิดเยอะ (ออกแนวปลงๆหน่อย) เด๋วก็ลงได้
...
ความลึกที่ 16เมตร อายุที่ 16ขวบ ไม่ว่าเราจะดำน้ำ หรือเติบโต เดินผ่านจุดนั้นไปแล้ว ตัวเลขมันก็ยังยืนอยู่ตรงนั้นแหละ
ความสุขในการเดินต่อ จึงอยู่ที่ โมเม้นที่เรามองเหลียวหลังกลับมาเห็นตัวเลขนั้น แล้วแอบยิ้มให้กับตัวเอง
เห็นว่าเราผ่านอะไรมาบ้าง..
เก็บประสบการณ์ที่ดีหรือแย่นั้นไว้
แล้วให้ตัวเลขเป็นกำลังใจที่แวะผ่าน
ไม่ใช่ยอมให้ตัวเลขมันเป็นอุปสรรค
สำหรับการเดินทาง
..ที่เพิ่งเริ่มต้น
The Author is Freediver Instructor Trainer, Certified Judge - World Series Freediving
