เพราะหัวใจเราเดียวกัน Freediving Buddy
บ่อยครั้งที่ผมมักจะมีพี่ๆน้องๆที่รวมตัวมาเรียนกันเป็นกลุ่มเป็นแก๊งส์ครับ อาจจะมาสัปดาห์เดียวกันบ้าง หรือผลัดกันมาบ้าง ก็แล้วแต่เวลาของแต่สมาชิกแต่ละคนในแก๊งส์จะสะดวกตรงกันรึเปล่า พอมาเรียนเสร็จก็มักจะนัดกันไปเที่ยวหรือไปสอบด้วยกัน..
courtesy of PADI certified Freedivers
สมัยก่อนที่การติดต่อสื่อสารกันไม่สะดวกเท่ากับปัจจุบัน ความเป็นเพื่อนมันเชื่อมต่อกันด้วยความสม่ำเสมอจากการไปมาหาสู่กัน ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน ไม่ว่าที่โรงเรียน หรือรวมตัวกันที่บ้านของครอบครัวญาติสนิทมิตรสหาย
ปัจจุบัน พอทุกอย่างสะดวกขึ้น เรากลับลืมชีวิตในส่วนนั้นไป เอาหัวใจเราเอาไปฝากกันไว้ที่มือถือ ส่งไลน์หาติ๊กเกอร์หากันแทนความรู้สึกเหล่านั้น
แก๊งส์เพื่อน ไม่ว่าแก๊งส์ไหนก็อยากจะมีเวลาให้กันทั้งนั้น แต่ปัจจุบันเวลามันไม่ใช่สิ่งที่จะหากันง่ายๆ พอรวมตัวกันได้แล้วมาเรียน สิ่งที่ผมสัมผัสได้จากพี่ๆน้องๆที่มาด้วยกันหลายกลุ่มนี้คือ
ความสนุกของฟรีไดฟ์ไม่ได้จำกัดอยู่ที่..
ทฤษฏีของการลงลึก หรือ ความถึกว่าใครจะอึดได้นานกว่า..
แต่มันอยู่ที่ ..
ความเปิ่นความฮาของเพื่อน ที่เราไม่เห็นมานาน..
ความมานะของเพื่อน ที่เราเคยเห็นที่โรงเรียนตอนทำข้อสอบ..
ความเป็นหัวหน้าห้องของเพื่อน ที่มีน้ำใจให้เพื่อนเสมอ..
ความซุกซนของเพื่อน ที่แกล้งแซวกันไป แหย่กันมาในห้องเรียน..
เวลาอยู่ในสระ หรือทะเลด้วยกัน ทุกสิ่งจึงแตกต่างจากเวลาแชตกันผ่านไลน์ที่ทุกคนก้มหน้านิ่งขาดความรู้สึก
ฟรีไดฟ์เป็นเหมือนกิจกรรมสร้างความสุขอย่างหนึ่งที่ทำให้วันวานแห่งความสนุกสนานของเพื่อนกลับมาอีกครั้ง
ฟรีไดฟ์เรียกความอบอุ่นในร่างกายและหัวใจได้โดยไม่ต้องใส่ wetsuit หนาๆ ..เรียนๆไป ทำอะไรเปิ่นๆ ก็เรียกเสียงฮา ระเบิดเสียงหัวเราะได้โดยไม่ต้องมีสาเหตอะไร
การเรียนฟรีไดฟ์ จะว่าไป ก็เสมือนการย้อนเวลาไปหาความรู้สึกที่เราคาดไม่ถึงนะครับ
ทำให้เราลืมสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไปขณะที่เราอยู่ในน้ำ
ทำให้ทุกอย่างเนิบนาบช้าลงขณะหยุดหายใจ
..และทำให้เรารู้ว่า ทุกวินาทีในชีวิตของเรามีความหมายมากขึ้นขณะเราขึ้นสู่ผิวน้ำ
ผมยังจำทุกเสียงหัวเราะของพี่ๆน้องๆทุกกลุ่มได้เสมอ พอจบการสอนแต่ละวันที่สระ ผมจะถามทุกคนว่า เป็นไง.. สนุกมั้ยครับ?
‘ โหหหหห ..สนุกมากกกค่ะ/ครับครู ’ .. ด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม ( ถึงแม้จะโทรมหน่อย )
นั่นคือ.. โมเม้นต์ที่ดีที่สุดของวันตรงนั้น
เพราะผมคิดว่ามันคือ ช่วงเวลาเติมความทรงจำของทั้งตัวผม และนักเรียน.. ว่าสิ่งที่เราทำด้วยกันในวันนั้นวันเดียว อาจจะสร้างอุโมงค์เวลา ให้อีกหลายคนได้เดินทางไปกลับไปยังอีกหลายวันในอดีต สร้างโอกาสให้อีกเราได้ทำในสิ่งที่เคยอยากทำและตั้งใจ.. แต่ไม่เคยมีเวลาได้ทำ
...
พี่ๆเพื่อนๆอีกหลายกลุ่มยังคงชอบ และอยากไป(ซ้อม)สอบกันบ่อยๆ ไม่มีเบื่อ
จะบอกว่า..ผมก็ไม่เคยเบื่อครับ
เพราะฟรีไดฟ์ มุมหนึ่ง คือการย้อนเวลาไปหาสิ่งที่ดีๆที่อยู่ในหัวใจ
มองกลับไปทีไร ก็รู้สึกว่า
..เอ๊ะ..ครั้งหนึ่ง ..เราอาจจะเผลอลืมอะไรไว้
ในช่องว่างๆ ที่จุดหนึ่งจุดไหน
..ของกาลเวลา
:)
