มิติชีวิต มิติของน้ำ

การเริ่มต้นการเดินทางของชีวิตเสมือนการเดินทางที่ไม่ต่างกับนักดำน้ำที่กำลังฝึกใหม่ครับ สมัยก่อนที่ผมเรียนดำน้ำครั้งแรกจำได้ว่าไม่ค่อยอินกับศัพย์แสงทางเทคนิคอะไรเท่าไหร่ ตอนนั้นตั้งใจแค่เอาพอดำน้ำเป็นแล้วลงทะเลได้ก็เท่านั้น อารมณ์คงคล้ายกับเด็กที่เพิ่งเรียนจบใหม่จากมหาวิทยาลัย ที่มักเลือกสนใจเงื่อนไขปัจจัยรอบตัวเฉพาะมิติที่ส่งผลต่อตัวตนมากกว่าคนรอบข้างหรือสังคมรอบตัว

หลายคนคงเคยได้ยินนะครับ ว่าการเดินผ่านชีวิตในแต่ละจุดนับตั้งแต่หลุดจากรั้วโรงเรียนยากที่จะคาดหมายอะไรจากคนรอบข้างได้เหมือนอย่างที่เคยหวังหรือได้รับจากเพื่อนสมัยเรียน ชีวิตในแต่ละจุดหนึ่งของกาลเวลาทำให้เราเห็นอะไรหลายอย่างทั้งด้านดี หรือด้านแย่ที่เราคาดไม่ถึง สิ่งที่ดีที่สุดที่ทำได้คือมองว่ามันคือบริบทหนึ่งของความสนุกสนานที่เราเดินไปพร้อมกับเพื่อน ไม่ว่าเราจะได้อะไรจากนิยามของคำว่า ‘เพื่อน’ ที่แตกต่างกันไป ณ จุดใดของการเดินทางในชีวิตก็ตาม

Courtesy of Doc Adelman

การเรียนรู้เพื่อดำน้ำให้สนุก ในมุมนึง ผมมองว่าไม่แตกต่างจากการเดินทางของชีวิตครับ ความลึกของทะเลสามารถสร้างเรื่องราวที่เกิดจากการเดินทางของตัวเราเอง และทำให้เรามองเห็นคุณค่าของเพื่อนคู่ชีวิตหรือ buddy ที่ดำคู่ลงไปกับเราในความหมายที่เปลี่ยนไปตามความลึกและระยะทางที่เรากำลังเผชิญ ทุกไดฟ์ยากง่ายไม่เหมือนกัน เพื่อนที่ไปกับเราก็สร้างทัศนวิสัย หรือสตอรี่ที่คาดไม่ถึงให้เราได้เสมอ ทั้งการช่วยเหลือ(หรือละเลย)ยามเรามีปัญหาเรื่องอุปกรณ์ในน้ำ แอบชี้ให้เราดูปลาสวยที่กำลังว่ายเล่นอยู่ในปาการัง หรือแม้แต่ว่ายเล่นหายตัวไปหากันไม่เจอจนทำให้เราต้องดำขึ้นมาหากันที่ผิวน้ำ

การดำน้ำที่ผ่านชั้นความลึกที่มีความเข้มข้นของสสารหรืออุณหภูมิในน้ำต่างกันแบบสุดขั้ว เราเรียกว่า เทอร์โมไคลน์ (Thermocline)ครับ นักดำน้ำหลายคนคงเจอมาแล้ว การดำผ่านชั้นความลึกแบบนี้อาจทำให้เราสะดุ้งเล็กน้อยกับทัศนวิสัยที่เปลี่ยนไป(น้ำขุ่นขึ้นใสขึ้นหรือเบลอขึ้น) พร้อมกับความยะเยือกของร่างกายที่เรารู้สึกได้ นักดำน้ำมือใหม่บางคนก็กลัว บางคนก็สงสัย บางคนไม่รู้ตัวว่ามันคืออะไร(เรียนแล้วแต่จำไม่ได้) แต่บางคนก็เลือกที่จะสนุกกับมัน ชั้นความลึกแบบนี้ก็เหมือนเส้นบางๆของชีวิตที่หลายคนกำลังก้าวเดินผ่านไป เพราะการเกิดเทอร์โมไคลน์สังเกตได้หลายแบบเหมือนกับชีวิตแบบที่เราเลือกมอง จะเอาให้ง่ายไม่คิดเยอะ ก็ดูที่ dive computer ที่ข้อมือ อุณหภูมิลดลงทีละหลายอาศาที่ความลึกเท่ากันก็คือการเลือกมองแบบไม่ยาก อยากจะใช้เวลากับเรื่องอารมณ์ความรู้สึกและมีเวลาให้กำลังกับการเปลี่ยนแปลงในชีวิตอีกหน่อย ก็คงเหมือนชั้นความลึกที่กำลังเปลี่ยนแปลงที่เราสามารถสังเกตได้ด้วยตาเปล่าเมื่อทำใจให้นิ่ง ลอยตัวนิ่ง เราก็สามารถมองเห็นเจ้าเทอร์โมไคลน์ที่มีภาพเป็นรอยหยักในน้ำได้ (คล้ายกับอากาศเหนือกองไฟที่กำลังเผาไหม้) สวยมีสน่ห์ไม่ต่างจากชีวิตที่กำลังเปลี่ยนไปครับ

ส่วนตัวผมคิดว่า วิธีนึงที่ดีที่สุดในการสังเกตทิศทางของชีวิตเรา คือการใช้สติเป็นตัวกำหนดในการมองบริบทชีวิตที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งไม่ต่างการรับรู้ความรู้สึกของชั้นความลึกและความหนาวเหน็บนั้นจาก ร่างกายหรือ wetsuit ด้วยตัวเราเอง

เทอร์โมไคลน์ (Thermocline) เกิดขึ้นบ่อยครับ ขึ้นกับกระแส สภาพอากาศ ฤดูกาล น้ำขึ้นน้ำลง ทะเลอันดามัน ทะเลไกลแถบคาริเบี่ยน หรือแหล่งทั้งน้ำเค็มน้ำจืด นักดำน้ำหลายคนเคยเจอมาแล้วทั้งนั้น คาดเดาไม่ค่อยได้ว่าเมื่อไหร่มันพัดเข้ามาหาเรา และเมื่อบริบทชองชีวิต หรือมิติความลึกของทะเลบางเรื่องแบบนี้เราทราบดีอยู่แล้วว่ากำหนดไม่ได้ คาดเดาไม่ถูก เจ้าความกังวล ความกลัว ความสงสัยที่เกิดขึ้น เราน่าจะเลือกมองแบบที่เราสนุกกับมันดีกว่า

เผื่อว่า โมเมนต์นึง เมื่อเราเดินทางผ่านมันไป ไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงของชีวิต หรือชั้นความลึกของน้ำ พอเราหันหลังกลับมา จะได้ยิ้มให้มัน ยิ้มให้กับตัวเอง นะครับ

#thermocline #ชวตนกดำนำ #ครสอนดำนำ #สอนดำนำ #เรยนดำนำ #NAUIThailand #ThaiSCUBA #scuba