แรงบันดาลใจ เหมือนไวรัส Freediving Instructor in the making
ช่วงนี้ไวรัสกำลังเป็นประเด็นที่ทุกคนอกสั่นขวัญแขวน จะติดหรือไม่ติดไม่รู้ กลัวไว้ก่อนละ ห้างเงียบเป็นป่าช้า สนามบินกลายเป็นที่วิ่งเล่น แหม๋ ความไวรัสนี่ดูเหมือนช่างไม่มีข้อดีเอาซะเลย เรื่องไวรัสนี่คงจะมีอะไรให้พูดกันไปไม่จบชั่วลูกชั่วหลาน
วันก่อนน้องสองคนมาเริ่มหลักสูตรครูภาคสระรอบแรกของปีนี้ สมัครมากัน 6คน คัดเลือกเหลือแค่ 2 คน รอบนี้สายแข็งสายลึกทั้งคู่ คุณวุฒิ คุณรัตน์ครับ น้องคนนึงบอกว่าผมนี้เป็นไอด้อลของเค้าเลย ..อืมม เขิล เรื่องเรียนยังไม่เท่าไหร่ เรื่องใจนี่ให้ก่อนเบย แฮร่...
ในการเรียนครูฟรีไดฟ์ กำลังใจ และแรงใจเป็นสิ่งสำคัญมาก ตอนสัมภาษณ์ ครูบอกคร่าวๆว่าเรียนอะไรบ้าง เริ่มเรียนวันแรก orientation ทั้งสองคนนั่งฟังเงียบเรียบร้อย คงนึกไม่ถึงว่าจะเจออะไรอีกเยอะ
น้องคนนึงถามนำมาก่อนเลย ' เอ่อ.. ครูครับ แล้วคนเรียนเนี่ย จบครูจริงไปเยอะมั้ย อัตราการผ่าน ประมาณไหน ' เริ่มคำนวณความเสี่ยงละ
' ก็ครึ่งๆ ส่วนใหญ่เป็นฝรั่ง ' ผมตอบเรียบๆ
' แล้วผมจะไหวมั้ยครับ ' ..ได้ฟังแล้วคงเริ่มใจไม่ค่อยดี
' ครูก็ไม่รู้ครับ เพราะจะเป็นครูได้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับครู แต่ขึ้นอยู่กับผู้เรียน '
...
การเรียนครู จะว่าไป ก็เหมือนกันกับกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ถึง(หลัก)สูตรจะปรุงมาให้เผ็ดร้อนมาระดับนึงแล้ว คนปรุงคนสอนก็ต้องดูก่อนว่าผู้เรียนต้องการการเรียนที่เปรี้ยวหวานมันเค็มตรงไหน จากนั้นต้องมาเติมให้ในสิ่งที่ขาด เพิ่มรสชาดที่เข้มข้นให้กับผู้เรียน
วันแรก เป็นวันทดสอบความสามารถของร่างกายเบื้องต้น ว่ายน้ำจับเวลา ที่ 400 และ 800เมตร..
ได้เรื่องครับ น้องคนนึงว่ายไม่ครบ ' วันนี้ไม่ไหวแล้วครูๆๆๆ หัวใจแทบจะออกมาเต้นนอกอกแล้ววว ' ส่วนน้องอีกคนว่ายครบ ถึงยังทำเวลาได้ไม่ดี
ตอนมานั่งพัก แอบได้ยินน้องคนที่ว่ายครบพูด
' เฮ้ย ไม่มีใครแพ้ ถ้ายังไม่ยอมแพ้ วันนี้เพิ่งวันแรก เอาใหม่ๆ ' เงียบ ไม่มีเสียงตอบ มีแต่เสียงหอบ..
วันนั้น ผมนึกว่าต้องเลิกสอนแล้ว แต่บ่าย ทุกคนกลับมาช่วยกัน บู๊กันเหมือนเดิม ไม่มีใครบ่นอะไรอีก
...
เวลาที่ผมจะรับนักเรียนครูฟรีไดฟ์แต่ละรุ่นเข้ามา สิ่งหนึ่งที่ผมเลือกผู้ที่จะเข้ามาเรียน คือ น้ำใจนักกีฬา และความเป็นเพื่อนครับ
การเรียนครูฟรีไดฟ์ อุปสรรคมันเยอะ ขวากหนามที่มองไม่เห็นอีกเพียบ
ผู้เรียนควรเรียนเป็นคู่ เพราะนอกจากสกิลที่ต้องทำเป็นคู่แล้ว สิ่งที่สำคัญมากคือ แรงใจที่ต้องมีให้กัน ลำบากด้วยกัน พร้อมจะผ่านมันไปด้วยกัน
...
Buddy ที่เริ่มเรียนด้วยกัน บางคนอาจจะเป็นเหมือน 'อากาศ' เรียนอยู่ด้วย ดำน้ำอยู่ด้วยกัน แต่เหมือนไม่มีความหมาย
ก่อนจะจบหลักสูตร สิ่งที่ผมอยากให้ว่าที่ครูทุกคนได้ คือ เมื่อเป็นครูแล้วเดินจากกันไป เราควรรู้ว่า ครูที่ดี คือ 'กำลังใจ' ไม่ใช่แค่ อากาศ
เพราะนั่นคือสิ่งที่ว่าที่ครู ต้องทำให้นักเรียนในอนาคตรู้สึกได้แบบนั้น
...
แรงบันดาลใจก็คือสิ่งที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่ครับ
ที่เหนือกว่านั้น คือ แรงใจมัน ' ส่งต่อได้ '
ไวรัสที่เรากำลังเผชิญมันอยู่ ตะแคงมองดีๆ ก็เหมือนกำลังใจนะครับ
มันส่งต่อได้ แตกตัวได้ ขยายตัวได้
ต่างกันนิด ตรงที่แรงใจให้กันและกัน มันไม่ได้สร้างโรคภัย หรือความกังวล
แต่สร้าง รอยยิ้ม และ แรงใจ ให้ผู้คนที่อยู่รอบข้าง
The Author is Freediver Instructor Trainer
